-
1 zdumieć (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdumieć (się)
-
2 zdumieć się
-
3 zdumieć\ się
сов. изумиться, удивиться -
4 zdumieć się
здивуватися, приголомшитися -
5 zdziwić się
-
6 zdziwić\ się
сов. удивиться -
7 zdumi|eć
pf — zdumi|ewać impf (zdumiał, zdumieli — zdumiewam) Ⅰ vt to amaze- zdumiewa wszystkich swoją mądrością everybody is amazed at his/her wisdom- zdumiało mnie, że… I was amazed that…- zawsze mnie zdumiewa, że… it never ceases to amaze me that…Ⅱ zdumieć się — zdumiewać się to be amazed- zdumiał się, kiedy usłyszał, że… he was amazed to hear that…The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdumi|eć
-
8 stutzen
stutzen ['ʃtʊʦ̑ən]II. vt -
9 zdumiewać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdumiewać
-
10 astonish
[ə'stɔnɪʃ]vtzdumiewać (zdumieć perf), zadziwiać (zadziwić perf)she was astonished to hear that — zdumiała się, słysząc to
* * *[ə'stoniʃ](to surprise greatly: I was astonished by his ignorance.) zaskoczyć, zdziwić- astonishment -
11 pora|zić1
pf — pora|żać impf vt 1. (obezwładnić) to paralyse GB, to paralyze US [nerwy, mięśnie]; to dazzle [oczy, wzrok]- porazić kogoś prądem to give sb an electric shock- została porażona prądem she got an electric shock2. (zachwycić, przerazić) to transfix; (zdumieć) to shock; (sparaliżować) to paralyse GB, to paralyze US- poraził mnie ten widok I was transfixed by the sight- był porażony jej urodą he was transfixed by her beauty- poraziło mnie, że to się stało tak szybko I was shocked that it all happened so fast- porażała mnie myśl, że… I was paralysed by the thought that…3. (zaatakować) [choroba] to affect [roślinę]- rośliny porażone chorobą plants affected by a diseaseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pora|zić1
-
12 zdumiewać
zdumiewać się (I) staunen, erstaunt sein (über A) -
13 zdumiewać
I. vt erstaunen, verwundernzdumiewasz mnie swoją naiwnością ich bin erstaunt, dass du so naiv bistII. vr\zdumiewać się czymś über etw +akk verblüfft sein [ lub staunen]
См. также в других словарях:
zdumieć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zdumiewać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdumiewać się – zdumieć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} dziwić się bardzo komuś bądź czemuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdumiał się na jego widok. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdumieć — dk III, zdumiećeję, zdumiećejesz, zdumiećej, zdumiećmiał, zdumiećeli, zdumiećmiały, zdumiećmiali zdumiewać ndk I, zdumiećam, zdumiećasz, zdumiećają, zdumiećaj, zdumiećał «zaskoczyć, zadziwić» Zdumiał wszystkich swoją erudycją. Zdumiewasz mnie… … Słownik języka polskiego
zadziwić — dk VIa, zadziwićwię, zadziwićwisz, zadziwićdziw, zadziwićwił, zadziwićwiony zadziwiać ndk I, zadziwićam, zadziwićasz, zadziwićają, zadziwićaj, zadziwićał, zadziwićany «wywołać podziw, wprawić kogoś w zdumienie, zaskoczyć kogoś czymś niezwykłym;… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
otworzyć — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust … Słownik frazeologiczny
otwierać — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust … Słownik frazeologiczny
otworzyć [rozdziawić] gębę — {{/stl 13}}{{stl 33}} wpaść w podziw, zdziwić się, zdumieć się :{{/stl 33}}{{stl 10}}Otworzył, rozdziawił gębę, jak to usłyszał. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdębieć — dk III, zdębiećeję, zdębiećejesz, zdębiećej, zdębiećbiał, zdębiećeli, zdębiećbiały, zdębiećbiali 1. pot. «zdumieć się, osłupieć» Zdębiał w pierwszej chwili. Zdębieć na widok czegoś. 2. pot. «o niektórych potrawach ugotowanych: stracić właściwy… … Słownik języka polskiego
zdumienie — n I 1. rzecz. od zdumieć. 2. «stan człowieka, który się czymś zdumiał; zdziwienie» Nieopisane, niesłychane zdumienie. Okrzyk, wyraz zdumienia. Spostrzec coś ku swemu zdumieniu. Oniemieć ze zdumienia. Wywołać zdumienie. Wprawić kogoś w zdumienie … Słownik języka polskiego